Daar sta je dan, vanaf een berg oud riet je kuikens te bewaken. Uitgeroepen tot nationale vogel. En dan te bedenken dat toen de gulden nog onze vaderlandse munt was, niet jij op de briefjes van honderd stond, maar een snip. Op briefjes van duizend stond nota bene de kievit. Dat wordt in ieder geval gezegd, met eigen ogen heb ik het nooit mogen zien.
En dan hebben ze, toen je kuiken was, ook nog allerlei gekleurde ringen aan je poten gedaan. Alhoewel dat wel een doel dient. Want toen ik deze foto nam, kon ik op internet uitzoeken dat bij de Rijksuniversiteit Groningen onderzoek naar de grutto loopt. Als iemand een geringde grutto ziet, is men vriendelijk verzocht dat door te geven, liefst met foto.
Ik kreeg ook keurig antwoord, met een overzicht waar ‘mijn’ grutto zoal geweest was. Hij of zij is voorjaar 2009 geboren bij het dorp Buren op Ameland. Daar heb je een weidegebied, de Buurdergrie, beheerd met respect voor weidevogels. In de lente overal grutto’s, scholeksters, tureluurs, kieviten. Vaak met kuikens. Waar je ook kijkt. En anders hoor je ze wel.
Op zo’n overzicht zie je ook dat deze grutto elke winter in Portugal verblijft en in de lente weer terug vliegt naar de weilanden tussen Nes en Buren. Al 10 jaar dus! Dat is even lang als ik op Ameland kom.
Van meer vogels worden gegevens bijgehouden. Op Texel fotografeerde ik eens een geringde zilvermeeuw, die was pas een paar maanden oud. Nota bene geringd op Helgoland in het kader van een Duits onderzoek.
Zie je dus een geringde vogel, heb je een goede foto, kijk dan even op internet wie het bijhoudt.
Foto en tekst: EJB